Lieve volgers!

Deze update had ik eigenlijk al veel eerder online willen zetten, maar door een probleempje Napels ben ik er niet eerder aan toe gekomen.

Vorige week zondag en maandag heb ik de hele dag in de trein gezeten om van Spanje naar Italië te reizen. Ik had ervoor gekozen om het geld op dure treinreserveringen te besparen en was daardoor genoodzaakt om de langzame regionale treinen te nemen. Voor de regionale treinen hoef je geen stoel te reserveren waardoor ik zonder kosten kan instappen met mijn interrailkaart. Dit betekende wel dat ik beide dagen gemiddeld 7,5 uren onderweg was... en dat is lang... en vermoeiend...

Eenmaal aangekomen in het hostel in Genova heb ik eerst maar even tijd vrijgemaakt voor een powernap. 's Avonds heb ik nog even in het centrum gekeken, maar al snel merkte ik dat ik er door de vermoeidheid niet echt van kon genieten. Na een heerlijke pizza in een pizzeria waar eigenlijk net te veel tafeltjes stonden, ben ik maar snel teruggegaan naar het hostel.

De eerste nacht had ik een kamergenootje uit Argentinië die eigenlijk dezelfde reis maakt, maar dan andersom en iets langer. Ze is ook aan het interraillen in Zuid-Europa: in drie maanden van Griekenland naar Portugal. Het was erg leuk om ervaringen met elkaar te delen en we hebben beide heel wat hostels uitgewisseld. En natuurlijk elkaars foto's bekeken. Er zijn hier in Italië erg veel Argentijnen. Tot nu toe heeft er elke nacht wel een Argentijn in mijn hostelkamers geslapen. Ik geloof dat veel mensen voorouders hebben uit Italië. Maar hoe dat precies zit moet ik nog maar eens uitzoeken.

Genova is een prachtige stad. Daar kwam ik eigenlijk pas de tweede dag achter, toen ik uitgeslapen en met veel meer energie de stad weer doorliep. Ik heb vooral genoten van de hoger gelegen wijken, waar je niet zo veel toeristen tegenkomt en waar je een prachtig uitzicht hebt over de stad en over de haven. In dit soort wijken krijg je een veel beter idee van het leven in de stad. Ik heb echt respect voor iedereen die elke week met zware boodschappentassen alle trappen in de straten op en af moet!! Want dat zijn er veel! Trappen trappen trappen: ze zijn overal! Maar het grote voordeel is wel dat er daardoor weinig auto's rijden.

Ook de haven vond ik een fijne plek om te zijn. De zon, de wind, de geur van de zee en lekker mensen kijken. Toeristen die met de kaart ondersteboven uitzoeken waar ze heen willen, chinezen die alleen maar oog hebben voor de fotocamera, kinderen die op hun driewielers heen en weer fietsen, ouders met kinderen die uit school en werk even een ijsje halen en honden die hun baasjes uitlaten... Het valt me op dat heel veel Italianen een hond hebben, maar de meeste honden zijn volgens mij niet op puppycursus geweest. Er wordt heel wat afgeblaft en meestal zie je dat de honden de baasjes half meetrekken.

In de haven aan het einde van de pier is een drijvend platform bevestigd met bankjes en windschermen. Je kunt dus heerlijk uit de wind en in de zon zitten. Terwijl iedereen in dikke jassen het platform op liep, zatten de mensen op de bankjes in een T-shirt.

Het centrum van Genova is mooi, maar in de zeer smalle straatjes kun je makkelijk verdwalen. Zelfs met Google maps (wat ik zo min mogelijk probeer te gebruiken) bleef het een doolhof. Als meisje alleen vond ik dit niet een hele fijne plek, waardoor ik hier maar weinig heb gezien.

Na 1,5 dag in Genova heb ik op woensdagochtend de trein naar Pisa gepakt. Omdat er stakingen waren was het nog even spannend of de trein wel zou rijden, maar met een beetje vertraging vertrok ik uiteindelijk naar Pisa. Ik was eigenlijk niet van plan om Pisa te bezoeken, ik wou namelijk graag in lucca of Siena overnachten. Omdat Pisa een (iets grotere) toeristische plaats is kon ik hier veel voordeliger overnachten. Ik vind het fijn dat ik steeds kort van te voren mijn overnachtingen boek, zodat ik mijn plannen altijd gemakkelijk kan wijzigen! En dat heb ik al regelmatig gedaan :)

Bij aankomst in Pisa kon ik nog niet inchecken. Dus nadat ik mijn bagage in de bagageruimte had gezet ben ik, gewapend met een plattegrond, Pisa maar eens gaan verkennen. Doel: de toren van Pisa, want ik ben er nu toch. Terwijl ik midden op een plein op de kaart aan het zoeken was naar de route kwam er een meisje (Valentina) op me af. Ze had me net in het hostel gezien en vroeg zich af of ik het leuk vond om samen met haar de stad te verkennen. Valentina komt uit Uruguay en is ook aan het reizen door Europa. Ze heeft in een sneltreinvaart bijna alle Europese hoofdsteden gezien, maar is blijven steken in Italië omdat ze het zo mooi vond.

Mijn verwachtingen van de toren van Pisa waren niet zo hoog. Veel mensen hadden me al verteld dat menig Nederlandse toren schever staat. De verwachtingen van Valentina waren daarentegen erg hoog. Het was voor haar dan ook een grote teleurstelling toen we het plein bereikten. Vooral de mensen rond de toren van Pisa vond ik vermakelijk. Alle uitslovers op een rij die gekke poses aannemen om een foto te maken waarop ze proberen de toren recht te duwen of om te blazen. Het is vermakelijk hoe serieus het er aan toe gaat en hoeveel tijd ze in onhandige posities blijven staan voor de "perfecte" foto.

Van al dat mensen kijken krijg je trek, dus we gingen op zoek naar een goedkope pizzeria voor een lekkere lunch in de zon. Naast ons zat een meisje alleen aan een tafeltje, we raakten aan de praat en uiteindelijk schoof ze ook bij ons aan. Alexandra woont net buiten London en is voor 2 weken op vakantie in Italië. Ze was van Florence op weg naar Rome, maar maakte tussenstop van een paar uur, zodat ze de toren van Pisa kon zien. We hebben gezellig gekletst en heerlijk gegeten. Het blijft bijzonder hoe makkelijk het gaat om contacten te leggen, en het klikt bijna altijd. Doordat je allemaal uit andere landen komt is er altijd wel iets om over te praten.

Donderdag stond het prachtige Cinque Terre op mijn planning, bestaande uit de dorpjes Riomaggiore, Manarola, Corniglia, Vernazza en Monterosso. Samen met Valentina bezocht ik de prachtige dorpjes. Wat is dit mooi zeg! De prachtig gekleurde huisjes, de rotsen, de heldere zee en de mooie uitzichten. Per trein hopten we van het ene naar het andere dorpje. Helaas had de trein af en toe wat vertraging waardoor het niet mogelijk was om het middelste dorpje Corniglia te bezoeken. Ik zou graag nog eens terug gaan om de trails tussen de dorpjes te lopen.

Vrijdag vertrok Valentina en besloot ik om het mooie stadje Lucca te bezoeken. Het was een heerlijk relaxed dagje. Ik heb een route gelopen langs alle bezienswaardigheden van Lucca en de Guinigi toren beklommen voor een prachtig uitzicht. De laatste twee uren heb ik heerlijk in de zon op het gras, bovenop de oude stadsmuur gezeten. Lekker lezen en genieten van de zon. Heerlijk! Natuurlijk heb ik mijn dagje in Lucca afgesloten met een heerlijk Italiaans ijsje! Daar kan ik geen genoeg van krijgen :)

Zaterdag 11 maart was de laatste dag dat ik mijn interrailticket kon gebruiken. Ik besloot om met de ticket naar Napels te reizen, omdat dit waarschijnlijk de meest zuidelijke bestemming van mijn bezoek aan Italië zou zijn. Ik had 4 nachten in een hostel geboekt, zodat ik vanuit Napels ook een bezoek kon brengen aan de Amalfi kust en aan Pompei. Zoals altijd koos ik voor een hostel met female dorms, daarnaast had ik ook aardig wat recensies van dit hostel gelezen en die waren positief. Na een lange reis kwam ik aan in Napels. Het hostel was vlakbij het station, dus dat was handig dacht ik... maar helaas. De buurt om het station is niet de beste buurt, daar kwam ik pas later achter. Het hostel was lastig te vinden, maar gelukkig kwam ik een Duits stel tegen dat ook op zoek was naar hetzelfde hostel. Eenmaal binnen viel het erg tegen. Het was een gewoon appartement waar twee kamers volgezet waren met bedden. De Chinese (of Aziatische) eigenaar kon slecht Engels, de bedden waren slecht, de badkamer was niet erg schoon, er zat een dronken man in de gemeenschappelijke ruimte en alsof dat nog niet genoeg was kreeg ik geen sleutel van het hostel en ook niet van de kamer. Ik zou dus elke keer voordat ik weg ging moeten laten weten wanneer ik weer terug zou komen. Mocht de eigenaar dan niet thuis zijn, dan moest ik maar even buiten wachten (Ja, in de onveilige buurt). Nog voordat ik betaald had besloot ik 3 nachten te blijven in plaats van 4. Want ik zag het niet zitten om hier 4 nachten te blijven. Na het betalen en het inchecken ging ik de stad in. Omdat ik me niet veilig voelde ging ik eerst terug naar het station en vroeg bij de tourist information welke wijken en straten ik maar beter kon vermijden. Eenmaal in het centrum kon ik absoluut niet genieten. Napels is een oude stad, maar ook erg vies en donker door de hoge gebouwen en de donkere stenen. Ik was alleen maar bezig met hoe ik terug naar het hostel zou gaan en wat ik zou doen als er echt iets gebeurde. Als ik een langs een kerk liep ging ik naar binnen, omdat ik dan even kon ademhalen. Daar voelde ik me tenminste fijn. In de namiddag liep ik richting de kust. Daar voelde ik me iets beter en heb ik even lekker genoten van het zonnetje. Maar steeds bleef in mijn achterhoofd het idee dat ik straks weer die onveilige buurt door moest. Nog voordat het donker was kocht ik een stuk pizza en liep ik terug naar het hostel. Zo zelfverzekerd mogelijk en met een stevige pas. Eenmaal in het hostel raakte ik aan de praat met mijn Chileense kamergenootje. Ook zijn voelde zich hier niet veilig, maar ze bleef maar één nachtje, dus ze besloot om er wel te blijven. Samen bedachten we hoe ik de kast en mijn tas voor de deur kon zetten als ik hier alleen sliep. Maar uiteindelijk dacht ik: waarom zou ik hier ook blijven. Ik wil maar één ding en dat is hier weg. Ik annuleerde snel mijn boeking voor de komende nachten en zocht de eigenaar op om mijn geld terug te vragen. Meestal kun je boekingen niet kosteloos annuleren, maar wonder boven wonder kon dat nu wel. De eigenaar lag al op bed en stond me in zijn onderbroek te woord. De volgende dag zou ik mijn geld terugkrijgen.

Snel ging ik (met Martin aan de telefoon) op zoek naar een andere slaapplek. Ik wilde gewoon weg uit Napels, dat was zeker! En het moest veilig, goed en schoon zijn! Uiteindelijk besloot ik een Bed & Breakfast in Pompei te boeken. De B&B had alleen maar positieve recensies (volgens mij heb ik ze allemaal gelezen) en kreeg een 9,6 op booking.com. Dat moest dus wel goed zijn!

Na een slechte nacht was ik maar wat blij dat ik weg kon. Ik had al wat mailcontact gehad met Roberto (de eigenaar van de B&B) en hij zou me om kwart voor 12 ophalen van het station. Ik hoefde dus pas om 11 uur de trein te nemen, maar om 9 uur stond ik al op het station. Nadat ik mijn geld teruggekregen had wist ik nier hoe snel ik weg moest uit het hostel.

Een treinritje in een oud wiebeltreintje leidde me naar Pompei. Roberto stond me met zijn rode fiat panda op te wachten. De kamer was mooi en ruim. Heerlijk om eindelijk weer even een eigen kamer te hebben. En er stond een mega groot tweepersoonsbed, dat is toch wel een hele fijne afwisseling met al die stapelbedden waar ik inmiddels in geslapen heb. Nadat ik zowat alles uit mijn tas had gehaald (want ook dat is af en toe wel eens fijn) ben ik naar de ruïnes van Pompei gelopen. Op aanraden van mijn Chileense kamergenootje in Napels besloot ik een guided tour te doen. En wat was ik daar blij mee. De ruïnes van Pompei zijn namelijk gigantisch en binnen in het park is geen informatie te vinden over de verschillende ruïnes. Terwijl ik in de zon zat te wachten totdat de tour zou beginnen kwam er een meisje aanlopen die me bekend voor kwam. En wat bleek: het was Alexandra (ik had haar in Pisa ontmoet). Hoe is het mogelijk..... Ze verbleef nog steeds in Rome, maar was voor een dagje naar Pompei gekomen. Omdat het al wat later op de dag was, was de groep er klein. We waren met tien man, waardoor er steeds genoeg ruimte was om je vragen te stellen. Ik vond het erg bijzonder om de ruïnes te bezoeken en ook het verhaal er achter te horen. Onvoorstelbaar hoe goed het allemaal bewaard is gebleven. Het is echt een aanrader als je ooit in de buurt bent! 's Avonds heb ik een lekkere pizza gegeten en eenmaal terug in de B&B kreeg ik van Roberto een bakje thee en heef hij heeeeel veel tips gegeven over prachtige bestemmingen in Italië.

Maandag ben ik met de trein naar Sorrento gegaan, zodat ik de Amalfi Coast kon bezoeken. Vanuit Sorrento nam ik een bus naar het plaatsje Amalfi. Het bustochtje alleen al was erg bijzonder. De bus scheurde al toeterend door de haarspeldbochten en af en toe moest de hele rij auto's achter ons in de achteruit omdat er een bus vanuit de andere richting aankwam. Na 1,5 uur kwam ik aan in Amalfi. Ik heb de kathedraal bezocht, een heel stuk gewandeld, de souvenirwinkeltjes bekeken en uiteindelijk lekker op de trap voor de kathedraal genoten van het uitzicht en de zon. Na twee uren in Amalfi heb ik de bus naar Positano gepakt, een ander prachtig dorpje aan de Amalfi kust. Wauwwauwwauw, wat is dit mooi! Een prachtig dorpje met witte huisjes en vol bloemen. Na een korte wandeling door de straatjes heb ik heerlijk op het strand gezeten en natuurlijk even met mijn voeten in de zee gestaan. Het was niet eens zo koud! Dat viel me best mee! De schone lucht, de zon, het geluid van de zee: echt genieten!

Het waren twee heerlijke dagen en nachten in de B&B! Weg uit Napels en lekker een kamer voor mezelf. Even wat meer privacy. Ik heb ervan genoten. Inmiddels ben ik na een 7,5 uur durende busrit aangekomen in Florence. Ik heb nog niet veel van de stad gezien, want het was al donker toen ik aankwam. Ik ben erg benieuwd, want ik heb eigenlijk alleen maar positieve verhalen over Florence gehoord. Ik heb dit keer een hostel geboekt dat me werd aangeraden door een kamergenootje in Pisa. Ik weet wat ik kan verwachten, en ik weet dat het goed is! Geen gekke hostels meer voor mij, en vanaf nu ga ik alle reviews maar lezen :) maar ach, ook dit soort dingen horen erbij. Het kan niet altijd goed gaan, gelukkig heb ik het goed opgelost en ben ik even heerlijk bijgekomen in Pompei.

Tot snel!

Liefs Johanneke