Italië en Slovenië

Hoi allemaal!

Het is weer tijd voor een update. Sorry allemaal, ik had al eerder een nieuwe blog willen schrijven, maar daar ben ik helaas niet aan toe gekomen. Dit keer heeft de reden niet te maken met onveilige steden en enge hostels, maar met het feit dat ik gewoon zo erg genoten heb de afgelopen weken dat ik er niet eerder aan toe ben gekomen.

De afgelopen weken heb ik nog drie prachtige Italiaanse steden bezocht: Florence, een dagtripje naar Siena & Verona. Wat een verschil met Napels! De steden zijn goed verlicht, het is gezellig op straat. Ik heb me hier geen moment onveilig gevoeld. Ook ben ik een paar dagen in Slovenië geweest en inmiddels ben ik in Kroatië.

De eerste dag in Florence heb ik weer een free walking tour gedaan om zo de stad wat te leren kennen en wat meer te weten gekomen over de geschiedenis. Helaas was het een gids die zijn dagelijkse verhaaltje op een monotone manier opdreunde. Dus echt goed heb ik niet geluisterd. 'S middags heb ik heerlijk op mijn eigen tempo de stad verkend. Ik heb een bezoekje gebracht aan de prachtige kathedraal van Florence: Duomo Santa Maria del Fiore, en de Campanile di Giotto, de klokkentoren, beklommen. Het uitzicht vanaf de toren is prachtig, maar als je last hebt van claustrofobie dan raad ik je sterk af om omhoog te gaan. De trap is steeds maar erg smal, en door de drukte kun je soms geen kant op, of moet je met alleen je tenen op de tree wachten tot alle tegenliggers voorbij zijn. Maar gelukkig maakt het uitzicht dat allemaal goed. Het zonnetje scheen lekker op de oranje daken en op de marmeren kathedraal. Ook was het vermakelijk om te zien hoe mensen al zuchtend en zwetend boven kwamen, blij dat ze eindelijk weer daglicht zagen en even konden bijkomen nadat ze 414 treden beklommen hadden. Waarschijnlijk kwam ik zelf ook zo boven, maar dat terzijde. 'S avonds had ik op Ponte Vecchio afgesproken met Kate, een meisje uit Korea dat studeert in San Diego, omdat ze zich niet op haar gemak voelt in haar eigen land, waar een vreselijke prestatiecultuur heerst. We besloten samen naar Piazzala Michelangelo te gaan om daar de zonsondergang te kijken. We hadden in de supermarkt een flesje Toscaanse wijn en een kurkentrekker gekocht, beklommen de trappen naar het plein en zochten boven aan de trap, tussen de menigte, een plekje om te zitten. Opnieuw een prachtig uitzicht! Helaas kwam er vlak voor de zonsondergang bewolking opzetten, waardoor we niet de zonsondergang te zien kregen waar we op gehoopt hadden. Maar dat mocht de pret niet drukken. Het was erg gezellig en we praatten honderduit over cultuurverschillen, familie en reizen. Toen de fles leeg was beseften we pas dat iedereen alweer weg was en dat we drie uren aan een stuk door gepraat hadden. De trap die 3 uur geleden nog overvol zat met mensen was nu, op ons en heel wat lege flessen bier en wijn na, weer helemaal leeg. Ook moesten we beide naar de wc en kregen ook best trek. We hebben beide een heerlijke pasta gegeten en zijn toen teruggelopen naar het hostel.

Donderdag heb ik een bezoekje gebracht aan het museum over de Duomo, de Battistero di San Giovanni (de doopkapel die hoort bij de kathedraal) en ik heb opnieuw heel wat traptreden getrotseerd om om de top van de koepel van de kathedraal te komen. De kathedraal is net iets hoger dan de Giotto toren en eigenlijk kon ik maar geen genoeg krijgen van het mooie uitzicht over de stad. De zon doet daarin zo veel en de blauwe lucht steekt prachtig af tegen de oranje daken en geel gekleurde gebouwen.

'S middags heb ik een bezoek gebracht aan het Uffici museum, een van de oudste kunstmusea in de wereld. Ondanks dat er veel zalen gesloten waren ivm een renovatie was het gigantisch groot. Je kunt hier uren rondlopen als je wilt. Na 3 uren vol bewondering gekeken te hebben naar de beeldhouwwerken en schilderijen trok de zon toch weer mijn aandacht en besloot ik aan het water te genieten van de laatste zonnestralen van de dag.

Het hostel in Florence was trouwens erg fijn! Elke dag werd Mn bedje opgemaakt, ik kreeg een handdoek (waardoor ik mijn reishanddoek lekker in Mn tas kon laten zitten) en het allerbeste: er was altijd gratis eten. 'S ochtends stond er een heerlijk uitgebreid ontbijt klaar, 's middags zoete en hartige hapjes en 's avonds lekkere salades. Ook wel eens fijn om even lekker groenvoer te eten in plaats van pizza's en pasta's. Ik loop gemiddeld volgens mij wel 10km op een dag, dus dat compenseert wel weer, maar even wat afwisseling was erg aangenaam. Daarnaast verbindt eten! Er waren altijd mensen in de common room waardoor het eenvoudig is om mensen te ontmoeten. Zo heb ik Kate ontmoet. Ook raakte ik aan de praat met een Amerikaanse jongen die op een wijngaard werkt en nu in Europa verschillende wijngaarden bezocht om te kijken wat de verschillen zijn en wat hij ervan kon leren. Dit wisselde hij af met het bezoeken van steden. Ook heb ik een keer ontbeten met twee Franse zusjes. Hun vader is piloot en ze proberen nog zo veel mogelijk te genieten van de gratis vluchten die ze daardoor kunnen maken (wanneer ze 26 zijn krijgen ze namelijk geen gratis vluchten of korting meer). Het was de ochtend van de schietpartij op Orly Airport in Parijs. Toen we het nieuws zagen schoot bij de meiden de stress even toe. Direct werden verschillende Franse nieuwssites gecheckt, waarna de rust terugkeerde. Ze reageerden daarna heel nuchter op het nieuws. Het was de zoveelste keer en voor hen was dit een bewijs dat de militairen inmiddels goed getraind zijn en precies weten hoe ze met een dergelijke situatie om moeten gaan.

Vrijdag besloot ik de bus naar Siena te nemen. Ik had veel positieve verhalen gehoord over deze stad en veel mensen hebben me aangeraden om er naartoe te gaan. Ze hadden allemaal gelijk: wat een fijne stad! Het was een heerlijke ontspannen dag. Ik heb heerlijk op een terrasje gezeten op Piazza del Campo, de kathedraal bezocht en heerlijk in een park gezeten waar een groepje studenten het afstuderen vierde. Dat herinnerde mij er ineens weer aan dat ik ook afgestudeerd ben... ik zou het bijna vergeten. Doordat ik binnen een week na mijn eindpresentatie in het vliegtuig naar Porto ben gestapt heb ik er nog niet echt bij stilgestaan dat ik officieel geen student meer ben (al maak ik hier nog gretig gebruik van de studentenkorting). Ergens maakte het me een beetje verdrietig. Het is een dubbel gevoel. Na die vreselijk stressvolle periode van scriptie schrijven ben ik blij dat ik er vanaf ben. Vooral het gedoe met de Hanzehogeschool was erg vervelend, maar het blijft een gek idee dat ik geen colleges meer hoef te volgen. Ik kan me nog niet echt een voorstelling maken bij het feit dat ik straks (hopelijk) aan het werk ben.

Ik probeer nog zoveel mogelijk te genieten van de laatste paar weken van mijn reis. Omdat ik graag terug wil zijn voor het laatste clubkamp met de jongeren wil ik voor vrijdag 7 april terug zijn. Het feit dat ik nog geen retourticket had geboekt maakte me steeds onrustiger, ik heb een paar dagen verschillende vliegtickets in de gaten gehouden en verschillende reisscenario's bedacht en besproken met Martin en met heit en mem. Uiteindelijk heb ik na lang wikken en wegen een ticket geboekt vanuit Venetië voor dinsdag 4 april. Keuzes maken kan soms best lastig zijn. Het plan voor nu: Verona, Ljubljana en Bled, een weekje ontspannen in Kroatië en de laatste dagen genieten in Venetië.

De laatste weken dus.... dat voelt best gek. Het is zo'n heerlijke tijd. Ik leef simpel, maar voel me rijk. Ik ontmoet fantastische en bijzondere mensen en ik kom op prachtige plaatsten. Ik leer nieuwe culturen en leer mezelf steeds beter kennen. Ook maak ik kennis met alle mogelijke snurkgeluiden die mensen kunnen produceren tijdens het slapen. En geloof me: daar zit veel verschil in en het is onvoorstelbaar hoe luid men kan snurken! Het bezorgt me af en toe een slapeloze nacht, maar ach, dat hoort bij hostels.

Daarnaast is het voorste vak van mijn tas inmiddels een soort ultiem overlevingspakket geworden. Alle kleine vakjes zitten propvol, het lijkt chaos, maar ik weet precies waar alles zit. Zo zorg ik dat er altijd twee müslirepen en een flesje water inzitten, papieren zakdoekjes, wat velletjes toiletpapier, desinfecterende handgel, pleisters, paracetamol, een klein tubetje zonnebrand, een powerbank en een kabel om mijn telefoon op te laden, oordoppen, een dwarsligger (om ongemakkelijke situaties in een restaurant te voorkomen) en zelfs een tekentang. Ook kan ik mijn backpack inmiddels gigantisch snel inpakken en krijg ik hem gemakkelijk op mijn rug (in het begin leek dat misschien nog wat stuntelig). Ik krijg nog steeds wel vaak de vraag of iemand me even moet helpen en dan zeg ik steevast (en een beetje eigenwijs) dat ik misschien klein ben, maar dat ik het heus zelf wel kan.

Zaterdag ben ik met de bus naar Verona afgereisd. De stad van Romeo en Julia! Het was een prachtige busrit door het Toscaanse landschap. Omdat er in Verona geen hostels zijn besloot ik te overnachten in een jeugdherberg. Ik kon niet reserveren, maar op de (zeer simpele en ouderwetse) website stond dat er altijd plek was. Best spannend, want een reservering geeft toch houvast en zekerheid de jeugdherberg was gevestigd in een enorme villa op een heuvel aan de rand van de stad. Het voelde alsof ik op kamp. De geur die er hing, de lange eettafels in de eetzaal, tieners die 's ochtends (met veel kabaal) lang stonden te tutten voor de spiegel en jongens die stiekem op de meidengang heen en weer liepen en uiteindelijk bij hun vrouwelijke klasgenootjes naar binnen slopen. Er waren twee vrouwenkamers voor 'travelers' zoals ik en de overige kamers op de (vrouwen-)verdieping waren voor een groep Italiaanse scholieren.

Ik voelde me erg op mijn gemak in het hostel. In de prachtige grote tuin hoorde je alleen de vogels zingen en kon ik even tot mezelf komen. 's Avonds brandde de openhaard in de gemeenschappelijke ruimte en er was een lieve kat die bij me op schoot kwam liggen. De rust die er hing (ondanks de lawaaiige scholieren) deed me goed.

Nadat ik mijn bedje had opgemaakt ben ik maar op ontdekkingstocht gegaan. Lekker even de stad verkennen. Nog niet naar alle toeristische plaatsen, maar gewoon even sfeer proeven en een beetje door het centrum dwalen. Al snel kwam ik er achter dat het toch wel erg klein is. Ik was van plan om 3 nachtjes in de jeugdherberg te blijven, maar dit was waarschijnlijk toch iets te veel. Daarnaast zou het mogelijk zijn om een extra bestemming in mijn reisschema toe te voegen als ik een dagje korter zou blijven. Ik besloot eerst even de volgende dag af te wachten.

Zaterdag was het tijd om de toerist uit te hangen. Ik besloot allereerst naar het huis van Julia te gaan. Nouja, niet het echte huis natuurlijk, want het is maar een verhaal. Ik was er vrijdag even langsgelopen en toen zag ik dat het ontzettend druk was. Gelukkig was het nu een stuk rustiger en had ik alle tijd om rustig op het binnenplaatsje rond te lopen. Vooral de toegangspoort naar het binnenplaatsje is erg bijzonder. De muren zijn zwart van de stift omdat mensen de namen van hun (geheime) liefdes op de muur schrijven. Bijzonder om dit te zien, vooral dat het zich niet beperkt tot de toegangspoort, maar twee winkelpanden verderop staan de gevels nog vol met hartjes en namen. Zelfs boven zijn volgeplakt met kauwgom...

Na mijn bezoekje aan het huis van Julia ben richting de Arena gelopen. Dit Romeinse Amfitheater is nog steeds in gebruik, in de zomer worden er namelijk veel operavoorstellingen gehouden, maar je kunt de arena ook bezoeken. Het blijft bijzonder om rond te kunnen lopen in eeuwenoude gebouwen. De rest van de dag heb ik lekker rustig door het centrum gelopen, een boek gelezen in de zon op een rustig pleintje en natuurlijk een lekkere Italiaanse 'gelato' gegeten.

Terug in het hostel besloot ik toch maar om een dagje eerder uit Verona te vertrekken. Daarom boekte ik de bus naar Ljubljana en (op aanraden van Jan) een hostel in een oude gevangenis!

Maandag had ik dus weer een lange reisdag voor de boeg. Ik vertrok ik met de trein vanuit naar Venetië, om vanaf daar de bus naar Ljubljana te nemen. Om 6 uur 's avonds kwam ik enigszins hongerig aan in Ljubljana. Nadat ik mijn bed opgemaakt had en Mn tas een beetje uitgepakt had ben ik op aanraden van het meisje achter de receptie naar een Balkanrestaurantje gegaan. Het was een restaurant vol mannen waar regelmatig een luide bulderlach te horen was. Je weet wel, zo'n lach dat ze het hoofd achterovergooien en schudden van de lach. Het eten was heerlijk, een beetje een te grote portie voor mij, maar (vergeleken met de Italiaanse prijzen) echt spotgoedkoop.

Dinsdagochtend, na een heerlijk ontbijtje in het hostel, kon ik dan eindelijk de stad verkennen. Ik had zoveel positieve, maar ook een paar negatieve geluiden gehoord, dus ik was erg benieuwd. Gelukkig kan ik inmiddels zeggen dat ik me aansluit bij de positieve verhalen. Wat een geweldige stad is dit!! De sfeer die er hangt is fantastisch, de mensen zijn heel erg vriendelijk en het is een prachtige stad om te zien. Groot voordeel is dat het centrum klein is waardoor alles op loopafstand is.

Ljubljana Castle stond als eerste op mijn lijstje. Na een kleine wandeling kwam ik bij het kasteel bovenop de heuvel. Vanaf hoer heb je een prachtig uitzicht over de stad en over de natuur eromheen. Ik heb een beetje rond het kasteel gelopen en op het binnenpleintje gekeken voordat ik via een ander pad weer naar beneden gelopen ben. Dit wandelpad kwam uit in de winkelstraat van het oude gedeelte van de stad. Ik heb voor mezelf altijd een beetje de regel dat ik pas mag winkelen op de laatste dag dat ik in een stad ben, en pas nadat ik gezien heb wat ik wil zien. Maar voldoen aan die regel was hier echt niet mogelijk. In het straatje waren allemaal leuke designerwinkeltjes te vinden. Veel winkeltjes verkochten spullen van lokale designers en veel interieuraccessoires. Het is maar goed dat ik alleen een backpack mee heb, want Martin: anders had ik je hele huis even ingericht ;)

Na de winkeltjes en een lekker bakje koffie heb ik mijn toeristische rondje vervolgd langs de farmers market, prachtige pleintjes, mooie parken, de kathedraal, de universiteit met de prachtige bibliotheek en natuurlijk langs de Ljubljanica, de rivier die door de stad loopt. De rivier is een fijne plek in de stad. Er zijn veel terrasjes en of het nu bewolkt is of de zon schijnt: er zitten altijd mensen op het terras. Het lijkt Groningen wel :) dat verklaard misschien ook wel waarom ik het zo'n fijne stad vind. Het is overzichtelijk, veilig en altijd gezellig.

Eenmaal terug in het hostel ontmoete ik Matthias. Een Duitse jongen die van Stuttgart naar Griekenland reisde, we raakten aan de praat en besloten samen in de stad te gaan eten. Eenmaal tijdens het eten merkte ik al snel dat we niet echt dezelfde interesses hadden. Het was soms een beetje ongemakkelijk door de vele stiltes die er vielen. Matthias had een week lang gewandeld door de wildernis en met niemand gesproken, hij was vast toe aan een praatje. Ach, en voor een avondje is dat ook best prima.

Woensdag besloot ik om naar Bled te gaan. Bled is een klein stadje in het noorden van Slovenië en is vooral bekend door het prachtige meer van Bled. Eenmaal aan het ontbijt kwam Matthias naar me toe met de vraag of we samen naar Bled konden gaan, omdat hij daar vandaag ook naar toe ging. Ach ja, waarom ook niet. Achteraf denk ik dat ik meer had genoten van de prachtige natuur als ik alleen was geweest. Soms is het gewoon fijner om op je eigen tempo te lopen en te genieten van de rust en de stilte. Ik weet dat ik steeds beter Mn gevoel kan herkennen, maar ik moet misschien nog leren om af en toe nee te zeggen.

Toch heb ik geprobeerd om te genieten van het mooie Bled. Na een uurtje met de bus door de prachtige natuur van Slovenië kwamen we aan in het dorpje. Allereerst hebben we wat rondgelopen in het centrum. Vervolgens zijn we om het meer heen gelopen. Een prachtige wandeling! Het meer, met het eilandje en de kerk in het midden van het eiland, is vanaf elke hoek prachtig. Ik kon daardoor ook maar moeilijk stoppen te foto's maken en genieten van het uitzicht. Matthias had een iets ander tempo en wilde (voor mijn gevoel) zo snel mogelijk rond. Helaas was het een koude dag, dus na de wandeling besloten we op te warmen in een cafeetje. Op aanraden van de receptioniste probeerden we Krenba Rezina, een soort tompouce met custard en slagroom. Zeg maar gerust een mega suikerbom! Maar wel erg lekker!!! Na de pitstop vervolgenden we onze wandeling naar het kasteel van Bled. Helaas was het verwachte uitzicht niet te zien door de dichte mist die er om het stadje heen hing.

Na nog wat door het stadje rondgedwaald te hebben, besloten we de bus terug te nemen. We waren toch eigenlijk ook wel uitgepraat. Eenmaal terug in Ljubljana besloot ik nog even lekker te ontspannen. Ik heb heerlijk in de gemeenschappelijke ruimte op een stapel kussens boer zoekt vrouw gekeken. Heerlijk om dit ook te kunnen volgen tijdens mijn reis. Daar kan ik erg van genieten.

Voor donderdagavond had ik een nachtrust geboekt naar Dubrovnik. Ik moest rond 5 uur weg vanuit Ljubljana om vervolgens in Zagreb over te stappen op de bus naar Kroatië. Ik had dus nog een volledige dag in Ljubljana om heerlijk te genieten van deze stad. 'S ochtends nam ik weer deel aan een free walking tour, voor mijn dosis geschiedenis over Slovenië en Ljubljana. De tour was erg goed en uitgebreid en de guide was erg sarcastisch, heerlijk ;)

Na een stevige lunch (het avondeten zou er waarschijnlijk wel bij in schieten) was het dan toch eindelijk tijd om de winkeltjes van binnen te bekijken en uiteindelijk sloot ik mijn dag af, zoals het hoort in Ljubljana, buiten op het terras aan het water met een lekker bakje koffie!

In mijn volgende blog zal ik schrijven over mijn tijd in Dubrovnik en in Zadar, de stad waar ik vandaag naar toe ben gereisd.

Liefs en een dikke knuffel uit Kroatië,

Johanneke

De eerste week in Italië

Lieve volgers!

Deze update had ik eigenlijk al veel eerder online willen zetten, maar door een probleempje Napels ben ik er niet eerder aan toe gekomen.

Vorige week zondag en maandag heb ik de hele dag in de trein gezeten om van Spanje naar Italië te reizen. Ik had ervoor gekozen om het geld op dure treinreserveringen te besparen en was daardoor genoodzaakt om de langzame regionale treinen te nemen. Voor de regionale treinen hoef je geen stoel te reserveren waardoor ik zonder kosten kan instappen met mijn interrailkaart. Dit betekende wel dat ik beide dagen gemiddeld 7,5 uren onderweg was... en dat is lang... en vermoeiend...

Eenmaal aangekomen in het hostel in Genova heb ik eerst maar even tijd vrijgemaakt voor een powernap. 's Avonds heb ik nog even in het centrum gekeken, maar al snel merkte ik dat ik er door de vermoeidheid niet echt van kon genieten. Na een heerlijke pizza in een pizzeria waar eigenlijk net te veel tafeltjes stonden, ben ik maar snel teruggegaan naar het hostel.

De eerste nacht had ik een kamergenootje uit Argentinië die eigenlijk dezelfde reis maakt, maar dan andersom en iets langer. Ze is ook aan het interraillen in Zuid-Europa: in drie maanden van Griekenland naar Portugal. Het was erg leuk om ervaringen met elkaar te delen en we hebben beide heel wat hostels uitgewisseld. En natuurlijk elkaars foto's bekeken. Er zijn hier in Italië erg veel Argentijnen. Tot nu toe heeft er elke nacht wel een Argentijn in mijn hostelkamers geslapen. Ik geloof dat veel mensen voorouders hebben uit Italië. Maar hoe dat precies zit moet ik nog maar eens uitzoeken.

Genova is een prachtige stad. Daar kwam ik eigenlijk pas de tweede dag achter, toen ik uitgeslapen en met veel meer energie de stad weer doorliep. Ik heb vooral genoten van de hoger gelegen wijken, waar je niet zo veel toeristen tegenkomt en waar je een prachtig uitzicht hebt over de stad en over de haven. In dit soort wijken krijg je een veel beter idee van het leven in de stad. Ik heb echt respect voor iedereen die elke week met zware boodschappentassen alle trappen in de straten op en af moet!! Want dat zijn er veel! Trappen trappen trappen: ze zijn overal! Maar het grote voordeel is wel dat er daardoor weinig auto's rijden.

Ook de haven vond ik een fijne plek om te zijn. De zon, de wind, de geur van de zee en lekker mensen kijken. Toeristen die met de kaart ondersteboven uitzoeken waar ze heen willen, chinezen die alleen maar oog hebben voor de fotocamera, kinderen die op hun driewielers heen en weer fietsen, ouders met kinderen die uit school en werk even een ijsje halen en honden die hun baasjes uitlaten... Het valt me op dat heel veel Italianen een hond hebben, maar de meeste honden zijn volgens mij niet op puppycursus geweest. Er wordt heel wat afgeblaft en meestal zie je dat de honden de baasjes half meetrekken.

In de haven aan het einde van de pier is een drijvend platform bevestigd met bankjes en windschermen. Je kunt dus heerlijk uit de wind en in de zon zitten. Terwijl iedereen in dikke jassen het platform op liep, zatten de mensen op de bankjes in een T-shirt.

Het centrum van Genova is mooi, maar in de zeer smalle straatjes kun je makkelijk verdwalen. Zelfs met Google maps (wat ik zo min mogelijk probeer te gebruiken) bleef het een doolhof. Als meisje alleen vond ik dit niet een hele fijne plek, waardoor ik hier maar weinig heb gezien.

Na 1,5 dag in Genova heb ik op woensdagochtend de trein naar Pisa gepakt. Omdat er stakingen waren was het nog even spannend of de trein wel zou rijden, maar met een beetje vertraging vertrok ik uiteindelijk naar Pisa. Ik was eigenlijk niet van plan om Pisa te bezoeken, ik wou namelijk graag in lucca of Siena overnachten. Omdat Pisa een (iets grotere) toeristische plaats is kon ik hier veel voordeliger overnachten. Ik vind het fijn dat ik steeds kort van te voren mijn overnachtingen boek, zodat ik mijn plannen altijd gemakkelijk kan wijzigen! En dat heb ik al regelmatig gedaan :)

Bij aankomst in Pisa kon ik nog niet inchecken. Dus nadat ik mijn bagage in de bagageruimte had gezet ben ik, gewapend met een plattegrond, Pisa maar eens gaan verkennen. Doel: de toren van Pisa, want ik ben er nu toch. Terwijl ik midden op een plein op de kaart aan het zoeken was naar de route kwam er een meisje (Valentina) op me af. Ze had me net in het hostel gezien en vroeg zich af of ik het leuk vond om samen met haar de stad te verkennen. Valentina komt uit Uruguay en is ook aan het reizen door Europa. Ze heeft in een sneltreinvaart bijna alle Europese hoofdsteden gezien, maar is blijven steken in Italië omdat ze het zo mooi vond.

Mijn verwachtingen van de toren van Pisa waren niet zo hoog. Veel mensen hadden me al verteld dat menig Nederlandse toren schever staat. De verwachtingen van Valentina waren daarentegen erg hoog. Het was voor haar dan ook een grote teleurstelling toen we het plein bereikten. Vooral de mensen rond de toren van Pisa vond ik vermakelijk. Alle uitslovers op een rij die gekke poses aannemen om een foto te maken waarop ze proberen de toren recht te duwen of om te blazen. Het is vermakelijk hoe serieus het er aan toe gaat en hoeveel tijd ze in onhandige posities blijven staan voor de "perfecte" foto.

Van al dat mensen kijken krijg je trek, dus we gingen op zoek naar een goedkope pizzeria voor een lekkere lunch in de zon. Naast ons zat een meisje alleen aan een tafeltje, we raakten aan de praat en uiteindelijk schoof ze ook bij ons aan. Alexandra woont net buiten London en is voor 2 weken op vakantie in Italië. Ze was van Florence op weg naar Rome, maar maakte tussenstop van een paar uur, zodat ze de toren van Pisa kon zien. We hebben gezellig gekletst en heerlijk gegeten. Het blijft bijzonder hoe makkelijk het gaat om contacten te leggen, en het klikt bijna altijd. Doordat je allemaal uit andere landen komt is er altijd wel iets om over te praten.

Donderdag stond het prachtige Cinque Terre op mijn planning, bestaande uit de dorpjes Riomaggiore, Manarola, Corniglia, Vernazza en Monterosso. Samen met Valentina bezocht ik de prachtige dorpjes. Wat is dit mooi zeg! De prachtig gekleurde huisjes, de rotsen, de heldere zee en de mooie uitzichten. Per trein hopten we van het ene naar het andere dorpje. Helaas had de trein af en toe wat vertraging waardoor het niet mogelijk was om het middelste dorpje Corniglia te bezoeken. Ik zou graag nog eens terug gaan om de trails tussen de dorpjes te lopen.

Vrijdag vertrok Valentina en besloot ik om het mooie stadje Lucca te bezoeken. Het was een heerlijk relaxed dagje. Ik heb een route gelopen langs alle bezienswaardigheden van Lucca en de Guinigi toren beklommen voor een prachtig uitzicht. De laatste twee uren heb ik heerlijk in de zon op het gras, bovenop de oude stadsmuur gezeten. Lekker lezen en genieten van de zon. Heerlijk! Natuurlijk heb ik mijn dagje in Lucca afgesloten met een heerlijk Italiaans ijsje! Daar kan ik geen genoeg van krijgen :)

Zaterdag 11 maart was de laatste dag dat ik mijn interrailticket kon gebruiken. Ik besloot om met de ticket naar Napels te reizen, omdat dit waarschijnlijk de meest zuidelijke bestemming van mijn bezoek aan Italië zou zijn. Ik had 4 nachten in een hostel geboekt, zodat ik vanuit Napels ook een bezoek kon brengen aan de Amalfi kust en aan Pompei. Zoals altijd koos ik voor een hostel met female dorms, daarnaast had ik ook aardig wat recensies van dit hostel gelezen en die waren positief. Na een lange reis kwam ik aan in Napels. Het hostel was vlakbij het station, dus dat was handig dacht ik... maar helaas. De buurt om het station is niet de beste buurt, daar kwam ik pas later achter. Het hostel was lastig te vinden, maar gelukkig kwam ik een Duits stel tegen dat ook op zoek was naar hetzelfde hostel. Eenmaal binnen viel het erg tegen. Het was een gewoon appartement waar twee kamers volgezet waren met bedden. De Chinese (of Aziatische) eigenaar kon slecht Engels, de bedden waren slecht, de badkamer was niet erg schoon, er zat een dronken man in de gemeenschappelijke ruimte en alsof dat nog niet genoeg was kreeg ik geen sleutel van het hostel en ook niet van de kamer. Ik zou dus elke keer voordat ik weg ging moeten laten weten wanneer ik weer terug zou komen. Mocht de eigenaar dan niet thuis zijn, dan moest ik maar even buiten wachten (Ja, in de onveilige buurt). Nog voordat ik betaald had besloot ik 3 nachten te blijven in plaats van 4. Want ik zag het niet zitten om hier 4 nachten te blijven. Na het betalen en het inchecken ging ik de stad in. Omdat ik me niet veilig voelde ging ik eerst terug naar het station en vroeg bij de tourist information welke wijken en straten ik maar beter kon vermijden. Eenmaal in het centrum kon ik absoluut niet genieten. Napels is een oude stad, maar ook erg vies en donker door de hoge gebouwen en de donkere stenen. Ik was alleen maar bezig met hoe ik terug naar het hostel zou gaan en wat ik zou doen als er echt iets gebeurde. Als ik een langs een kerk liep ging ik naar binnen, omdat ik dan even kon ademhalen. Daar voelde ik me tenminste fijn. In de namiddag liep ik richting de kust. Daar voelde ik me iets beter en heb ik even lekker genoten van het zonnetje. Maar steeds bleef in mijn achterhoofd het idee dat ik straks weer die onveilige buurt door moest. Nog voordat het donker was kocht ik een stuk pizza en liep ik terug naar het hostel. Zo zelfverzekerd mogelijk en met een stevige pas. Eenmaal in het hostel raakte ik aan de praat met mijn Chileense kamergenootje. Ook zijn voelde zich hier niet veilig, maar ze bleef maar één nachtje, dus ze besloot om er wel te blijven. Samen bedachten we hoe ik de kast en mijn tas voor de deur kon zetten als ik hier alleen sliep. Maar uiteindelijk dacht ik: waarom zou ik hier ook blijven. Ik wil maar één ding en dat is hier weg. Ik annuleerde snel mijn boeking voor de komende nachten en zocht de eigenaar op om mijn geld terug te vragen. Meestal kun je boekingen niet kosteloos annuleren, maar wonder boven wonder kon dat nu wel. De eigenaar lag al op bed en stond me in zijn onderbroek te woord. De volgende dag zou ik mijn geld terugkrijgen.

Snel ging ik (met Martin aan de telefoon) op zoek naar een andere slaapplek. Ik wilde gewoon weg uit Napels, dat was zeker! En het moest veilig, goed en schoon zijn! Uiteindelijk besloot ik een Bed & Breakfast in Pompei te boeken. De B&B had alleen maar positieve recensies (volgens mij heb ik ze allemaal gelezen) en kreeg een 9,6 op booking.com. Dat moest dus wel goed zijn!

Na een slechte nacht was ik maar wat blij dat ik weg kon. Ik had al wat mailcontact gehad met Roberto (de eigenaar van de B&B) en hij zou me om kwart voor 12 ophalen van het station. Ik hoefde dus pas om 11 uur de trein te nemen, maar om 9 uur stond ik al op het station. Nadat ik mijn geld teruggekregen had wist ik nier hoe snel ik weg moest uit het hostel.

Een treinritje in een oud wiebeltreintje leidde me naar Pompei. Roberto stond me met zijn rode fiat panda op te wachten. De kamer was mooi en ruim. Heerlijk om eindelijk weer even een eigen kamer te hebben. En er stond een mega groot tweepersoonsbed, dat is toch wel een hele fijne afwisseling met al die stapelbedden waar ik inmiddels in geslapen heb. Nadat ik zowat alles uit mijn tas had gehaald (want ook dat is af en toe wel eens fijn) ben ik naar de ruïnes van Pompei gelopen. Op aanraden van mijn Chileense kamergenootje in Napels besloot ik een guided tour te doen. En wat was ik daar blij mee. De ruïnes van Pompei zijn namelijk gigantisch en binnen in het park is geen informatie te vinden over de verschillende ruïnes. Terwijl ik in de zon zat te wachten totdat de tour zou beginnen kwam er een meisje aanlopen die me bekend voor kwam. En wat bleek: het was Alexandra (ik had haar in Pisa ontmoet). Hoe is het mogelijk..... Ze verbleef nog steeds in Rome, maar was voor een dagje naar Pompei gekomen. Omdat het al wat later op de dag was, was de groep er klein. We waren met tien man, waardoor er steeds genoeg ruimte was om je vragen te stellen. Ik vond het erg bijzonder om de ruïnes te bezoeken en ook het verhaal er achter te horen. Onvoorstelbaar hoe goed het allemaal bewaard is gebleven. Het is echt een aanrader als je ooit in de buurt bent! 's Avonds heb ik een lekkere pizza gegeten en eenmaal terug in de B&B kreeg ik van Roberto een bakje thee en heef hij heeeeel veel tips gegeven over prachtige bestemmingen in Italië.

Maandag ben ik met de trein naar Sorrento gegaan, zodat ik de Amalfi Coast kon bezoeken. Vanuit Sorrento nam ik een bus naar het plaatsje Amalfi. Het bustochtje alleen al was erg bijzonder. De bus scheurde al toeterend door de haarspeldbochten en af en toe moest de hele rij auto's achter ons in de achteruit omdat er een bus vanuit de andere richting aankwam. Na 1,5 uur kwam ik aan in Amalfi. Ik heb de kathedraal bezocht, een heel stuk gewandeld, de souvenirwinkeltjes bekeken en uiteindelijk lekker op de trap voor de kathedraal genoten van het uitzicht en de zon. Na twee uren in Amalfi heb ik de bus naar Positano gepakt, een ander prachtig dorpje aan de Amalfi kust. Wauwwauwwauw, wat is dit mooi! Een prachtig dorpje met witte huisjes en vol bloemen. Na een korte wandeling door de straatjes heb ik heerlijk op het strand gezeten en natuurlijk even met mijn voeten in de zee gestaan. Het was niet eens zo koud! Dat viel me best mee! De schone lucht, de zon, het geluid van de zee: echt genieten!

Het waren twee heerlijke dagen en nachten in de B&B! Weg uit Napels en lekker een kamer voor mezelf. Even wat meer privacy. Ik heb ervan genoten. Inmiddels ben ik na een 7,5 uur durende busrit aangekomen in Florence. Ik heb nog niet veel van de stad gezien, want het was al donker toen ik aankwam. Ik ben erg benieuwd, want ik heb eigenlijk alleen maar positieve verhalen over Florence gehoord. Ik heb dit keer een hostel geboekt dat me werd aangeraden door een kamergenootje in Pisa. Ik weet wat ik kan verwachten, en ik weet dat het goed is! Geen gekke hostels meer voor mij, en vanaf nu ga ik alle reviews maar lezen :) maar ach, ook dit soort dingen horen erbij. Het kan niet altijd goed gaan, gelukkig heb ik het goed opgelost en ben ik even heerlijk bijgekomen in Pompei.

Tot snel!

Liefs Johanneke

Valencia en Figueres

Bonjour!

Allereerst weer bedankt voor jullie leuke reacties op de blog, via Facebook en whatsapp! Het is erg leuk om die te lezen en ik ben blij dat ik jullie via deze blog op de hoogte kan houden van mijn avonturen.

De vorige blog schreef ik in Madrid. De stad was gewoon niet echt mijn ding: te groot, te druk en ik voelde mezelf er niet heel veilig waardoor ik niet kon genieten zoals ik dat in de andere steden wel kon. Daarom heb ik mijn plannen weer een beetje omgegooid en besloten om niet meer de mega grote steden te bezoeken. Ik zal daarom Barcelona en waarschijnlijk ook Rome overslaan. Gelukkig kan ik mijn plannen eenvoudig omgooien omdat ik niets vastgelegd heb. Ik boek de hostels één of twee dagen van tevoren en treinreserveringen maak ik (waar nodig) ook pas een paar dagen voor vertrek.

Na de dagen in Madrid ben ik maandag naar Valencia afgereisd. Het is bijna alsof je een vliegtuig neemt. Ik moest inchecken, mijn bagage werd gecontroleerd, ik moest door een detectiepoortje en uiteindelijk kwam ik in de vertrekhal. Een half uur van te voren ging de gate open en werd mijn ticket nogmaals gecheckt. Met een 'sneltreinvaart' van 300 km per uur vloog ik weer over het spoor. Het nadeel van deze treinen is dat je toch niet zoveel ziet van de natuur, maar ik heb gehoord dat het gebied tussen Madrid en Valencia ook niet heel bijzonder is. Het is vooral een erg rotsachtig gebied. Eenmaal in Valencia voelde ik mij een stuk beter. Het was er zonnig en lekker warm en alleen het treinstation was al een stuk kleiner waardoor ik me niet zo verloren voelde dan de dag van aankomst in Madrid. Het hostel in Valencia was erg schoon, netjes en het bed bood veel privacy door de gordijntjes.

Ik heb 's middags wat door het het centrum gelopen om de stad wat te verkennen. Al snel kwam ik erachter dat Valencia erg vlak is, waardoor je er prima kunt fietsen! En laat ik dat fietsen nu net erg missen. Ik moest dus wel een fiets huren:) Uiteindelijk vond ik een fietsverhuur die ook fietstours (zelfs in het Nederlands) door Valencia verzorgde. Ik besloot de tour te boeken voor dinsdag, waarna ik de fiets de rest van de dag ook nog kon gebruiken. Verder heb ik wat rondgelopen door het centrum en door de hippe wijk Russafa. Het fijnste moment van de dag was nog wel het lezen in het park. Lekker ontspannen en in de zon, jaja de korte broek kon weer aan:) Ik kan steeds meer genieten van dit soort momenten. Even niks aan mijn hoofd en gewoon genieten. Het is lang geleden dat ik echt zo ontspannen was. Er is altijd wel iets waar ik me druk om kan maken en als ik niet op pas dan lukt het me ook nog om me druk te maken om iets waar ik me helemaal niet druk om hoef te maken, en al helemaaaaaal nu niet. Maar goed, ik word er dus steeds beter in om dat los te laten en te genieten van het moment.

Dinsdag was het tijd voor mijn fietsdagje!!! Vol enthousiasme liep ik naar de fietsverhuur waar ik en prachtig fietsje toegewezen kreeg. In een groep van 15 man mocht ik drie uur lang achter onze gids Antonio aanfietsen. Al snel bleek hij super Hollands, dus ik denk dat hij gewoon Anton heet. We kregen allereerst wat tips om veilig op de fiets de stad door te komen. Zo is het veiliger om op de bus en taxibaan te fietsen dan op de weg, de politie zal daar niets van zeggen. De Valencianen zijn namelijk nog niet zo gewend aan fietsers. Er zijn een paar fietspaden, maar als er geen fietspad is mag je ook over de stoep fietsen. Fietsen in Valencia is dus toch wel heel wat anders dan fietsen in Groningen, de meest fietsvriendelijke stad van de wereld.

We fietsen door de prachtige stad en stopten op verschillende plekken voor wat feitjes en geschiedenis. Een van de eerste stops was in Jardines del Turia. Dit park is aangelegd op de de plek waar vroeger de rivier Turia liep. Helaas zorgde deze rivier in 1957 voor een overstroming waardoor meer dan 80 mensen om het leven kwamen. Door deze gebeurtenis werd er besloten om de rivier om te leggen, om de stad te beschermen. Van de drooggelegde rivierbedding is uiteindelijk een 10km lang park gemaakt dat als een soort halve cirkel om het centrum heen ligt. Tijdens de aanleg van het park is er aan iedereen gedacht. Er zijn veel speeltoestellen voor kinderen, fiets en wandelpaden, fitness apparaten, voetbalvelden, basketbalveldjes, skatebanen, een rugbyveld, een atletiekbaan, heel veel bankjes, speelveldjes voor honden en zelfs een hondenvijver. Het park is dus helemaal ingericht om te ontspannen.

Een andere mooie plek waar we langs fietsen is Ciudad de las Artes y las Ciencias (stad van de kust en wetenschap). Dit deel is gelegen aan de meest oostelijke kant van het Turia park. Hier staan prachtige (maar een beetje omstreden) gebouwen van de architect Calatrava. Een opera, een planetarium en IMAX bioscoop, een wetenschapsmuseum zoals Nemo in Amsterdam en een het Oceanogràfic, een aquarium. De moderne gebouwen gebouwen weerspiegelen in de superschone vijvers (vol chloor), maar zijn omstreden omdat de gebouwen 3x zoveel gekost hebben als van te voren begroot. En dat terwijl de stad failliet is....

Na de tour was het tijd om in mijn eentje verder te fietsen, ik besloot allereerst naar het strand te gaan. Helaas was het bewolkt en waaide het erg hard dus echt strandweer was het, maar ik heb wel genoten van de heerlijke frisse wind en de sfeer die altijd bij het strand hangt. Na het bezoekje aan het strand ben ik via de jachthaven en het Turia park terug gefietst naar het centrum. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk te zien van de stad en uiteindelijk heb ik dik 50km door de stad gefietst. Misschien was dat wel wat te enthousiast. De twee dagen daarna had ik namelijk vreselijk last van mijn kont....

Woensdag besloot ik mijn dagritme dan toch maar wat aan te passen op het Spaanse ritme. Ik heb namelijk elke dag rond half 8 trek, maar dan ben ik altijd gedwongen om in een leeg restaurant te eten. De Spanjaarden lunchen namelijk rond 2 uur, en dineren pas om half 9/9 uur. Ik begon mijn dag met een heerlijk Spaans ontbijtje: tostada con tomate met een kook Office en verse sinaasappelsap. Heeeerlijk! Na het ontbijtje heb ik het centrum verder bekeken en heb ik Mercat Central bezocht, een grote markthal in Valencia. Wat een geweldige plek is dit. Heerlijk, al die kraampjes met verse groente en fruit, noten, kruiden, vlees en natuurlijk vis. Dat vis gedeelte vind ik altijd maar een beetje naar. Al die vissen liggen je daar een beetje aan te staren, de krabben kruipen angstaanjagend heen en weer en die lucht is ook niet erg aantrekkelijk. Toch vond ik het heerlijk om hier lekker rond te lopen. Het is een ontmoetingsplek voor locals, er word veel gelachen en de roddels worden er verspreid. Ook de restaurantjes om de markthal spelen er slim op in. Toeristen kunnen zelf vlees of vis op de markt kopen en dan wordt het door het restaurant klaargemaakt. Om 2 uur was het tijd voor vuurwerk. Valencia staat bekend om de feestjes en het vuurwerk. Ze houden vooral van het geluid, dus om 2 uur barste het geweld los. 5 minuten lang geknal en gedreun, waarna het centrum volledig verdwenen was door de dikke rookwolken die er hingen. Ik snap nog steeds niet helemaal waarom ze dit overdag doen, maar dat zal wel aan mij liggen. Het vuurwerk wordt vanaf 1 maart elke dag afgestoken, tot aan de Fallas, een volksfeest dat gevierd wordt van 15 t/m 19 maart. Het vuurwerk is dus een soort opwarmertje voor het feest. Na de vuurwerkshow heb ik heerlijk geluncht in Russafa en 's middags lekker gewinkeld. Winkelen is alleen toch wat minder leuk als je weet dat je alles nog een dikke maand mee moet zeulen in de backpack.

Ik had in de afgelopen dagen het meeste van de stad wel gezien, maar door de fijne sfeer en het mooie weer genoot ik zo dat ik besloot om nog maar een nachtje bij te boeken. Donderdag, mijn extra dag in Valencia, besloot ik daarom alleen maar te ontspannen en te genieten van het heerlijke Spaanse eten. Ik heb weer ontbeten met een heerlijk tomatenbroodje tussen de oude Spaanse mannen, uren in het Turia park gelezen (ja, in een korte broek in de zon, want het was 23 graden), Mercat Central nog een keer bezocht, lekkere tapas gegeten en door de kleine straatjes gedwaald. Wat een heerlijke dag! Uiteindelijk besloot ik nog kaar een bezoekje aan een kerk te brengen. In de eerste steden heb ik bijna alle kerken in de stad wel bezocht, maar in,ijdels blijft het bij 1 of twee kerken per stad. Wat ik niet wist, was dat er een kerkdienst aan de gang was. Het was erg bijzonder en indrukwekkend om dit mee te maken.

Vrijdag was het weer tijd om verder te reizen. Helaas was een goede nachtrust me niet gegund. Er kwam een nieuwe kamergenoot die nogal luid snurkte. En dan echt het snurkgeluid wat klonk alsof mevrouw een varken nadeed. Uiteindelijk heb ik denk ik twee uurtjes geslapen, maar gelukkig viel de vermoeidheid de volgende dag best mee.

In plaats van Barcelona besloot ik om naar Figueres te reizen, de stad van de surrealistische schilder Salvador Dalí. Voor het eerst hoefde ik geen treinreservering te maken, maar dat betekende wel dat ik 7,5 uur in de trein moest zitten en twee keer over moest stappen. Ik keek erg op tegen de reis, ik had steeds maar weinig overstaptijd en ik was benieuwd hoe het reizen met de locale treinen zou gaan. De reis verliep goed, en in de tweede trein raakte ik aan de praat met een Ierse man die aan de een Spaanse universiteit werkte. We voerden gesprekken over Spanje, reizen en over de politiek. Vooral dat laatste is een onderwerp wat tijdens veel gesprekken met andere reizigers ten sprake komt. Iedereen is ergens toch iets ongerust over de huidige situatie in de wereld en ze zijn allemaal benieuwd hoe het in Nederland geregeld is en hoe ons land aankijkt tegen de huidige situatie in de wereld.

Na een lange reis kwam ik aan in Figueres, een klein stadje in Catalonië. Met mijn grote opvallende backpack liep ik met een stevige pas door het centrum. Iedereen keek me aan, ik voelde me echt de enige toerist. Het was even zoeken naar het hostel, maar uiteindelijk vond ik de ingang. Na mijn bed opgemaakt te hebben en mijn spullen wat uitgepakt te hebben ben ik eerst op bed gaan liggen. Ik was gesloopt door de lange reis en de slechte nacht die ik had gehad. Verder heb ik boodschappen gedaan zodat ik zelf kon koken en het hele centrum doorgelopen.

Zaterdag ben ik naar het museum van Salvador Dalí geweest! Wat was dat fantastisch zeg! Prachtige en bijzondere kunstwerken, juwelen en schilderijen. Ik kan er tijden naar kijken en steeds ontdek je iets nieuws. Er bijzonder om de schilderijen, die tijdens beeldende vorming vaak aan bod kwamen, nu in het echt te kunnen bekijken. Prachtig! Het museum is echt een aanrader als je ooit eens in Catalonië bent!

Inmiddels is het zondag en dat betekent dat ik weer onderweg ben naar de volgende bestemming: Genova (Genua) in Noord Italië. Het kost me twee dagen om daar te komen (tenzij ik een dure trein moet reserveren). De eerste reisdag van 7,5 uur zit er inmiddels op en ik overnacht nu in Marseille. Morgen nog een dagje van 7 uren in de trein en dan ben ik eindelijk in Italië!!! Ik ben erg benieuwd!

De treinreis vandaag was prachtig! Het voordeel van de locale treinen is dat je onderweg veel meer ziet. We reden langs de Pyreneeën en het prachtige natuurgebied bij Narbonne, waar ik zelfs flamingo's heb gezien! Het spoor loopt ook vlak langs de kust, dus er waren genoeg momenten om te genieten van het prachtige blauwe water van de Middellandse zee. Enig nadeel is dat het dus niet heel snel gaat en dat de trein echt heel erg vaak stopt, maar dat weegt niet op tegen de voordelen.

Zoals jullie kunnen lezen geniet ik nog steeds! Het is heerlijk om zo door Europa te trekken. Af en toe vind ik het wel vervelend om alle keuzes zelf te moeten maken en daarbij goed naar mezelf te luisteren. Gelukkig word ik er steeds beter in om de juiste keuzes te maken en daarbij alleen maar rekening te houden met wat ik zelf wil. Ook ontmoet ik geweldige mensen van over de hele wereld. Het contact maken gaat steeds gemakkelijker en soms voer ik super serieuze gesprekken met iemand terwijl ik diegene nog maar net 10 minuten ken.

Het is bijzonder een bijzondere ervaring om kennis te maken met zoveel verschillende landen en culturen en ik ben ontzettend dankbaar dat ik de mogelijkheid heb om deze reis te mogen maken!

Tot de volgende blog!

Liefs Johanneke!

Lagos en de eerste Spaanse bestemmingen!

Hoi allemaal,

De vorige blog schreef ik alweer een dikke week geleden, het is dus wel weer tijd voor een nieuwe blog. Ik ben nu in Madrid en in de tussentijd heb ik Lagos, Sevilla en Cordoba bezocht. Er is dus weer veel te vertellen.

Lagos was mijn laatste bestemming in Portugal. Na een treinrit van 4 uur kwam ik aan in dit mooie kuststadje. Tijdens de wandeling van het treinstation naar het hostel kwam ik er al snel achter dat ik in de grijze golf beland was. Met name veel Britten en Duitsers ontvluchten de kou en brengen de winter door in Lagos. De temperatuur was heerlijk: rond de 20 graden en een heerlijk zonnetje. Na ingecheckt te hebben in het prachtige hostel (Camone hostel! Echt een aanrader) heb ik het centrum wat verkend en 's avonds een lekkere pizza gegeten met mijn Canadese kamergenootje Marie-Soleil uit Québec.

Vrijdagochtend heb ik na het ontbijt Marie uitgezwaaid. Ze reisde door naar Sevilla. Omdat ik dat ook mijn volgende bestemming was hebben we nummers uitgewisseld en afgesproken om in Sevilla tapas te eten! Vervolgens heb ik me klaargemaakt voor een prachtige wandeling naar Ponta de Piedade. Oh en wat was het mooi!! Ik heb wel foto's gemaakt maar dat laat bij lange na niet zien hoe mooi het hier is! Ik heb een dik uur naar de geweld van de zee gekeken. Hoe de golven tegen de rotsen aanklapten en hoe de zon over het water schitterde. Prachtig! Wat is dit een mooie plek! En wat was het heerlijk om even niet in een drukke stad te zijn. Een intens gelukkig gevoel overviel me en ik wist dat twee nachten veel te kort waren voor deze prachtige plek. De hosteleigenaar had me al gewaarschuwd dat ik waarschijnlijk langer zou willen blijven en hij had gelijk! Na een discussie met mezelf (want het is soms nog best moeilijk om echt goed naar je eigen gevoel te luisteren) besloot ik een nacht bij te boeken.

Op de terugweg van Ponta de Piedade bracht ik een bezoekje aan alle stranden die ik tegen kwam. De een nog mooier dan de ander. De hoge rotsen zorgen voor veel beschutting op het strand waardoor je meestal uit de wind kunt zitten. Er lagen wat mensen op het strand en er waren zelfs mensen aan het zwemmen, maar dat leek mij toch wel heel fanatiek. Het water is vast niet heel aangenaam in februari.

Zaterdag, mijn bonusdag in Lagos, besloot ik alleen maar te ontspannen en me vooral niet te druk te maken. Het was nog steeds mooi weer en de zon scheen. 's Ochtends heb ik heerlijk rondgedwaald door Lagos, daardoor kwam ik terecht bij een lokale markt waar de Portugese dames weer luidkeels alle lekkernijen aanboden. Na het bezoekje aan de markt heb ik een heerlijk bakje koffie gedronken op het terras en ben ik teruggelopen naar het hostel. Daar heb ik me snel omgekleed (want het was veel te warm voor een lange broek) en mijn strandspullen gepakt. Ik heb heerlijk op het strand gelegen. Wie kan dat nou zeggen in februari :)

Zondag was het dan echt tijd om Lagos te verlaten. Omdat er geen treinverbinding is tussen Portugal en Spanje kon ik voor deze reis geen gebruik maken van mijn interrailticket. Na een 5 uur durende busrit (die stopt in elk stadje) kwam ik aan in Sevilla. Helaas was het al donker, dus echt veel van de stad heb ik zondagavond niet gezien.

Maandagochtend heb ik me aangesloten bij een free walking tour. Het blijft een goede mogelijkheid om de stad een beetje te leren kennen. Helaas was deze tour veel te commercieel. Bij elke bezienswaardigheid werd er aandacht geschonken aan de vele andere (betaalde) tours die de organisatie aanbood. Ook was er geen interactie en werd alle informatie monotoon verteld. Uiteindelijk heb ik, samen met een ander meisje uit het hostel, besloten om uit de tour te stappen. Samen hebben we verder door de stad gewandeld, langs de vele bezienswaardigheden. Voor veel bezienswaardigheid moet je entree betalen en dat laat mijn budget niet altijd toe. Gelukkig kwamen we er achter dat je maandag tussen 4 en 5 de Royal Alcázar en de kathedraal van Sevilla gratis kunt bezoeken. Om half 4 sloten we aan in de lange rij voor de Royal Alcazar, maar het was het waard. Een uur lang dwaalden we door de mooie kamer (met nog mooiere tegels) en de grote tuin vol sinaasappelbomen. Owja, over sinaasappelbomen gesproken, die vind ik stiekem een beetje eng. Elke keer als ik er onder door loop ben ik bang dat er een sinaasappel op mijn hoofd valt. Er liggen er namelijk al heel wat op de grond, waardoor er een permanente sinaasappellucht hangt.

's Avonds had ik met Marie-Soleil afgesproken. Tijd voor Tapas! En dat was me toch lekker! Garnalen, hamkaas kroketjes, kip, chorizo, kaas, aardappeltjes en een heerlijke bietjessalade met geitenkaas en aardbeien! Owja, en wijn natuurlijk ;) met als toetje een glaasje limoncello.

Dinsdag was een regeldagje. Ik moest treinreserveringen maken een nieuw hostel boeken in Cordoba en Madrid. De treinreservering kreeg ik online niet voor elkaar waardoor ik uiteindelijk maar naar het station ben gelopen. Daar werd ik van het kastje naar de muur gestuurd voordat ik uiteindelijk iemand vond die me kon helpen. Doordat alles wat moeizaam ging voelde ik me die dag wat minder. Eerlijk gezegd zat ik al een beetje op dit moment te wachten, want tot nu toe ging het allemaal misschien wel iets te soepel. In Madrid was bijna geen hostel meer te vinden ivm carnaval. Ik heb daarom voor de eerste nacht een hostel en de laatste twee nachten verblijf ik in een Airbnb. Vooral de airbnb vind ik spannend, de host kan namelijk geen Engels, dus de communicatie verloopt wat moeizaam. Ook is het maar afwachten waar ik terecht kom. Ik ben erg benieuwd.

Na al het geregel heb ik Plaza de España bezocht en lekker genoten van de zon. Wat een prachtige plek ook weer! En met die fijne warme zonnestralen maken de plek nog fijner.

Woensdagochtend heb ik de trein naar Cordoba genomen. Het hostel waar ik verbleef was gelegen in een prachtige buurt met spierwitte huisjes en mooie patio's. Omdat het laagseizoen is zijn bijna alle hostels aan het verbouwen/opknappen. Overdag hoor je daarom vaak geluiden van een boormachine. Zo ook in dit hostel. Gelukkig beginnen ze op Spaanse tijden (10.00 uur) en tril ik dus 's ochtends niet mijn bed uit.

Cordoba staat bekend om de Mezquita, een moskee die gebouwd is door de Moren, maar na de christelijke herovering is omgebouwd tot kathedraal. De kerk/moskee is gebouwd op 860 zuilen en van binnen zijn zowel de Moorse als de christelijke invloeden terug te vinden. Ik vond het echt bijzonder om de Mezquita te bezoeken. De zuilen zijn indrukwekkend en het contrast tussen de verschillende stijlen is erg bijzonder. Verder heb ik heerlijk door de verschillende wijken gewandeld. Ik vind het heerlijk om zonder kaart door een stad te lopen, dan kom je namelijk de mooiste dingen tegen. Mooie straatjes die volhangen met bloemen, prachtige patio's, een straatje vol met 15 katten, leuke pleintjes en schattige winkeltjes. Doordat het een kleine stad is hoef je niet bang te zijn dat je verdwaald, je komt altijd wel weer herkenningspunten tegen.

Verder heb ik in Cordoba vooral genoten. Heerlijk in een cafeetje of op een terrasje met een boek, daar kan ik echt van genieten. Ik moest me er wel aan toe geven. Soms voel ik nog de druk dat ik alles in een stad moet zien, zonder dat ik daar zelf misschien zin in heb. Ik word er steeds beter in om dat los te laten en goed naar mezelf te luisteren, maar het blijft soms lastig.

Inmiddels ben ik in Madrid. Met een rotgang van 270 km per uur vloog ik 1,5 uur lang over het Spaanse spoor. Weer een prachtige treinrit tussen de olijfboomgaarden en de natuur door. De treinritjes geven me een goede mogelijkheid om iets van de natuur mee te krijgen. Want in een stad blijft het toch vooral bij parken.

Inmiddels ben ik 1,5 dag in Madrid, maar ik merk dat deze stad niet echt mijn ding is. Het is zo groot waardoor ik de sfeer een beetje mis. Ik ben in verschillende musea geweest (lang leve mijn studentenkaart) en heb wat door de straten gelopen. Gelukkig zijn er mooie parken waar ik lekker in de zon een boek kan lezen. Dat doe ik dan ook het liefst.

Morgen is mijn laatste dagje gelukkig in Madrid. Die dag wil ik lekker relaxen en genieten van het Spaanse ritme, want dat heb ik tot nu toe nog niet echt gedaan. Omdat het zondag is ga ik lekker ontbijten met churros met chocola (zoals we dat in Granada geleerd hebben van Baukje en Manuel) en hopelijk schijnt de zon, zodat ik lekker naar het park kan. Daarna is het tijd voor Valencia!

Ik hoop dat ik mijn volgende update iets sneller kan schrijven, zodat het niet zo'n mega lang verhaal wordt!

Hasta luego!

Liefs Johanneke

Lissabon!

Olá Nederland!

Bedankt voor alle leuke en lieve reacties op mijn eerste blog! Erg leuk om dat allemaal te lezen! Ik zal jullie in deze blog weer even bijpraten over de afgelopen dagen in Lissabon.

Zondagmiddag kwam ik aan in het hostel. Een mooi hostel met een grote common room (gemeenschappelijke ruimte) en een nieuwe keuken. Na het inchecken kreeg ik mijn kamer toegewezen: een vierpersoons kamer met twee tweepersoons stapelbedden. Ik had dus een groot bed voor mezelf. Enig nadeel was dat het bed een beetje gammel was en daardoor heel erg kraakte. Ik heb rustig mijn spullen wat uitgepakt en uitgezocht wat ik de rest van de tijd allemaal in Lissabon wil gaan bekijken. 's Avonds heb ik vlakbij het hostel een heerlijke pizza gegeten en ben ik vroeg gaan slapen. Zo'n dag reizen is kost best veel energie, ondanks dat ik de halve dag in de trein gezeten heb.

Maandagochtend had ik met twee Amerikaanse meisjes, die ik in Porto had ontmoet tijdens de Port wine tour, afgesproken om een free walking tour te doen. Arissa, een Braziliaans meisje die ik aan de ontbijttafel had ontmoet ging ook wel mee. 3 uur lang liepen we met een tour guide door verschillende wijken van Lissabon. Hij vertelde over de geschiedenis en de ontwikkelingen van de wijken en over de mensen die er wonen. Veel indruk maakte het verhaal over de aardbeving van 9 op de schaal van richter en de daardoor veroorzaakte tsunami op de dag van de doden in 1755. Door de tsunami en de aardbeving kwam bijna 30% van de bevolking om het leven en was de complete stad vernietigd. De tour eindigde in Alfama, een traditioneel wijkje met veel hoogteverschil en smalle straatjes. Het was leuk om mee te maken hoe mensen daar leven. De straten ruiken naar de schone was die buiten hangt te drogen en als 2 locals een gesprek starten, dan staan er binnen no-time 4 anderen bij. Ook stonden de ramen open en voerden mensen vanuit hun huis een gesprek met de overbuurvrouw. In Alfama heb je absoluut niet het gevoel dat je in een grote stad bent, het voelt aan als een klein dorp.

Na de tour zijn met met z'n vieren gaan lunchen bij een traditioneel restaurantje dat ons werd aangeraden door Rafa, de tour guide. Vervolgens hebben we afscheid genomen van Vicky en Sarah en hebben Arissa en ik de stad verder verkend en Pastéis de Nata gegeten. Ongeveer iedereen had me aangeraden om dit te proeven. Het is een klein custard taartje en echt heel erg lekker. Sindsdien heb ik er elke dag één gehad (gelukkig loop ik elke dag rond de 15km dus ik loop het er allemaal wel weer af). Vooral in combinatie met een espresso smaakt het goed. Ik hoop maar dat ze de taartjes ook in de rest van Portugal verkopen.

Dinsdag heb ik samen met Arissa alle uithoeken van de stad bekeken. 's Ochtends zijn we met de metro naar Parque das Nacões (parc of the nations) gegaan. Parque das Nacões was het expo terrein in 1998. We hebben wat rondgelopen over de boulevard en op een bankje genoten van het zonnetje. Vervolgens zijn we naar museu nacional do azulejo (Portugese tegels) gegaan. Ik ben echt verliefd geworden op de verschillende tegeltjes waarmee de Portugezen de huizen versieren. De straten zijn zo kleurrijk! Zoals ik in mijn vorige blog al schreef zijn de tegels zeer functioneel. Naast dat de tegels bescherming bieden tegen de regen, bieden ze ook bescherming tegen de zon. De zon weerkaatst namelijk op de tegels waardoor het zomers koel blijft in de huizen.

Aan het einde van de middag hebben we de tram naar Belém gepakt. Dit voorstadje speelde een belangrijke rol in de tijd van de ontdekkingsreizigers. Vasco da Gama kwam in Belém aan na zijn ontdekkingsreis naar India. We hebben de verschillende bezienswaardigheden bekeken, zoals Monsteiro dos Jerónimos, de Torre de Belém en Padrão dos Descobriment, een monument met de belangrijkste ontdekkingsreizigers uit de Portugese geschiedenis. Natuurlijk hebben we ons bezoekje aan Belém afgesloten met een bezoekje aan Pastéis de Belém, die naar eigen zeggen de beste Pastéis de Nata bakken.

Gisteren (woensdag) stond een bezoekje aan Sintra op het programma. Sintra is een klein stadje op de top van een heuvel met verschillende paleizen, kastelen en ruïnes. Samen met Arissa en Eli (een Bulgaars meisje uit ons hostel) nam ik de trein naar Sintra. Eenmaal daar aangekomen in Sintra hebben we toegangskaartjes voor 2 paleizen en een dagticket voor de bus gekocht. En wie stapten daar vlak na ons de bus in........? Juist! De Friese meiden die ik in Porto had getroffen. Hoe toevallig! We hadden via whatsapp al contact gehad, dus ik wist dat ze ook naar Sintra zouden maar we hadden verder niks afgesproken. Uiteindelijk hebben we de rest van de dag met z'n vijven opgetrokken.

Allereerst zijn we gestopt bij Palácio Nacional de Sintra om wat foto's te maken. Vervolgens zijn we doorgelopen naar Quinta de Regaleira, een prachtig landhuis met een grote tuin. Al snel ontdekten we de grotten in de heuvel. Er bleek een heel gangenstelsel te zijn! Gewapend met een zaklamp liepen we door het gangenstelsel totdat we uiteindelijk uitkwamen op de bodem van een 30 meter diepe put. Via een trap zijn we helemaal naar boven gelopen, waar we konden genieten van een prachtig uitzicht over Lissabon en Sintra.

Na het bezoek aan Quinta de Regaleira hebben we een korte stop gemaakt bij Cestelo dos Mouros, een kasteelruïne. Ook hier hebben we kort rondgelopen en foto's gemaakt.

Onze laatste stop was bij het Palácio Nacional de Pena. Een prachtig en kleurrijk paleis bovenop de heuvel met een prachtige tuin. Een steile wandeling tussen de groene bomen door leidde ons naar het kleurrijke paleis. We leken wel chinezen zoveel foto's hebben we gemaakt. Maar wat wil je ook... het ziet eruit als een filmset en het uitzicht is fan-tas-tisch! Het is bijna onwerkelijk, zo mooi! (Ik heb ook wat foto's van het paleis geüpload).

Het paleis was prachtig ingericht, maar door alle toeristen was het soms moeilijk om op je eigen tempo door het paleis heen te lopen. Zo werden we steeds opgehouden door een Amerikaanse 'pake en beppe-reis'. @Martin: misschien is het maar goed dat je niet mee bent, want die grotten, landhuizen en kastelen hier zijn niet echt gemaakt voor mensen van (bijna) 2 meter. Je had waarschijnlijk al lang een keer je hoofd gestoten. Zelfs ik moet af en toe bukken...

Na het bezoek aan Palácio Nacional de Pena, waren we allemaal gesloopt. Al dat geslenter en gesjouw is best vermoeiend. We hebben de trein terug naar Lissabon genomen om daar op zoek te gaan naar een leuke plek om een typisch Portugese maaltijd te eten. We kwamen uiteindelijk terecht bij Taberna Vilarinho, een restaurantje met 8 tafeltjes en elke dag een ander menu. De kok gaat elke ochtend naar de markt en baseert zijn menu op de verse producten die hij daar koopt. We bestelden met z'n vijven verschillende voorgerechten, zodat we alles konden proberen. Als hoofdgerecht kregen we Bacalhau à Brás. Een visrecept met aardappel, ui, knoflook en ei. Hoewel ik niet heel erg van vis hou, vond ik dit echt heerlijk! Mocht je het een keer op een menukaart zien: sowieso bestellen!

We hebben de avond met z'n vieren afgesloten in een bar in Bairro Alto: de uitgaanswijk van Lissabon. Hier hebben we onder het genot van een biertje nog lekker wat gekletst en geluisterd naar live muziek.

's Avonds terug in het hostel heb ik snel mijn tas ingepakt, want donderdag (vandaag) stond er weer een treindag gepland. Na drie dagen in Lissabon en omgeving rondgewandeld te hebben ben ik nu onderweg naar mijn volgende bestemming: Lagos, een klein kuststadje in de Algarve. Ik hoop hier de drukte van de steden een beetje te ontvluchten en te genieten van de prachtige natuur, die ik tot nu toe alleen nog maar vanuit de trein heb gezien.

Tot de volgende blog!

Liefs Johanneke

Porto! De eerste stop van mijn interrail-avontuur

Olá,

Hier even een berichtje vanuit het prachtige en heerlijk warme Portugal! Zoals jullie misschien wel weten ben ik twee maandjes weg om lekker van te genieten na het afstuderen. Inheb een interrailticket gekocht waarmee ik binnen een maand 10 dagen kan reizen met (bijna) alle treinen in Europa. Ik hoop jullie via deze blog een beetje op de hoogte te kunnen houden, zodat jullie ook kunnen meegenieten van mijn avonturen en belevenissen.

De eerste dagen in Porto zijn voorbij gevlogen. Ik ben nog niet zo lang onderweg, maar ik heb al genoeg beleefd. Donderdagochtend om 7 uur zijn heit, mem en ik vertrokken naar Schiphol. Na het inchecken en het afgeven van mijn backpack was het dan echt tijd om afscheid te nemen. Een moeilijk moment, zoals altijd, maar eenmaal door de douane voelde ik me al een stuk beter: Nu gaat het avontuur echt beginnen.

Eenmaal aangekomen op het vliegveld Porto voelde ik me toch een beetje verloren. Ik had alles goed uitgezocht en gepland, maar toch bekroop me een gevoel van angst. Nu moest ik alles zelf regelen en zelf uitzoeken.

Na een metroritje van 45 minuten kwam ik aan bij het hostel, midden in het centrum van Porto. Daar werd ik vriendelijk ontvangen en naar mijn kamer gewezen. Een 6-persoons kamer (female dorm) met gordijntjes om het bed heen voor de privacy. Het hostel is 8 maanden geleden geopend, dus alles was nog nieuw en netjes. 'S middags heb ik wat rondgelopen in de omgeving van het hostel en 's avonds ben ik vroeg teruggegaan naar het hostel ivm een hevige regenbui (het regent hier per jaar meer dagen dan in London). Dus in het hostel maar uitgezocht wat ik de rest van de dagen in porto wil gaan doen onder het genot van een lekker bakje pickwick thee.

Vrijdagochtend voelde ik me al een stuk beter. Het heimwee gevoel was weg en ik had zin om de stad te gaan bekijken. Ik heb eerst lekker ontbeten in het hostel. Bijna alle hostels bieden hier in Portugal een gratis ontbijt aan. Het is simpel, maar prima! Broodjes, jam, kaas, toast, cereals, melk, thee, koffie en vruchtensap. Na het ontbijt heb ik lekker rondgelopen door de stad. Er zijn hier in het centrum meer dan 60 kerken, waarvan de meesten zijn versierd met prachtige handbeschilderde tegeltjes, dus in elke straat kom je bijna wel een kerk tegen. De Portugese tegels zijn trouwens niet voor niets aangebracht op de huizen en kerken. De tegels moeten de muren beschermen tegen de hevige regen. Je ziet dan ook een duidelijk verschil tussen de staat van de huizen die wel en niet betegeld zijn.

Allereerst heb ik Mercado do Bolhão bezocht, een lokale markt waar 30 Portugese dames luid en duidelijk de groente, fruit, vis, broodjes etc. aanprijzen. Vervolgens ben ik langs verschillende kerken en prachtige winkeltjes naar de Clérigos-kerk gelopen om de Torre dos Clérigos (kerktoren) te beklimmen. Bovenop de toren had je een prachtig uitzicht over Porto en Gaia (de stad aan de andere kant van de Douro). Na een bakje koffie en een broodje heb ik mijn route vervolgd naar een hogergelegen park waar je opnieuw een prachtig uitzicht had over de stad, de rivier de Douro en Gaia. In het park raakte ik aan de praat met een Amerikaanse jongen die in Porto gaat studeren. Samen hebben we een tram genomen naar de kust. De harde wind zorgde voor spectaculaire, metershoge golven die keihard tegen de pier aan klapten. Na een bakje koffie in een lokaal cafeetje vol oude Portugese mannen zijn we teruggelopen naar het centrum. 'S avonds heb ik, op aanraden van de hostelmedewerker, een heerlijke burger gegeten in een leuk restaurantje waar vooral locals komen. Ik moet er nog even aan wennen om alleen een restaurant binnen te lopen, maar dat zal na een paar dagen vast beter gaan.

Zaterdagochtend kwam er tijdens het ontbijt een tourguide langs van Porto Walkers, ze bieden gratis walking tours aan door Porto (aan het einde van de tour kun je een gift geven). De tour gaf me een mooie mogelijkheid om nieuwe mensen te leren kennen, dus ik heb mijn ontbijt snel opgegeten en klaargemaakt voor de tour. Gelukkig had het slechte weer van de afgelopen dagen zich verruild voor een heerlijk zonnetje en een temperatuur van 14 graden! Heerlijk weer om lekker door de stad te slenteren. De tour was erg interessant! Natuurlijk had ik vrijdag al veel gezien, maar dan zie je alleen het gebouw en weet je het verhaal er verder niet bij. De tourguide, Daniël, nam ons 3 uur lang mee door zijn stad en vertelde verhalen over de gebouwen, het leven in porto en de veranderingen die de stad doormaakt sinds de vliegtuigen van Ryanair landen op Porto Airport en de eerste toeristen de stad bezochten.

Na de tour heb ik snel een broodje gegeten en heb me aangesloten bij een andere tour: een vier uur durende Port Wine tour! Die kon natuurlijk niet ontbreken. Tijdens de tour bezochten we 3 verschillende port wine caves in Gaia en mochten we 7 port wijnen proeven. Port wijn heeft eigenlijk weinig te maken met Porto. De druiven en het proces van het maken van de wijn vindt in de Douro vallei plaats. De port wijn wordt opgeslagen in de caves in Gaia (de stad aan de andere kant van de rivier die langs porto loopt). In Gaia waren de belastingen vroeger namelijk lager dan in Porto. De groep bestond uit 3 Amerikanen, een Oostenrijks meisje, een Braziliaanse jongen, een Duitse jongen en 4 mannen uit Zuid-Afrika, Australië, Polen en London die in Porto waren voor een vrijgezellenfeest. Bijna iedereen sprak Portugees, dus in het begin was het een beetje ongemakkelijk. Maar hoe meer port er langs kwam, hoe gezelliger het werd. Die 7 glazen port waren voor mij wat te veel. Maar de mannen van het vrijgezellenfeest wisten van geen ophouden, dus mijn volle glazen kon ik na een paar slokjes ruilen voor een leeg glas. Iedereen blij :)

Na de tour heb ik met de Braziliaanse en Duitse jongens Francesinha gegeten, een traditioneel gerecht uit porto. Het wordt door bijna iedereen in porto aangeraden om het te eten. Francesinha is een mega dikke sandwich met verschillende soorten ham en worstjes, een gebakken ei, overgoten met gesmolten kaas, drijvend in een diep bord vol jus-achtige saus en patat. Tegen mijn verwachting in was het best prima, maar ik hoef dit niet elke dag :o ik kon de helft van de sandwich niet eens op en het viel nogal zwaar op de maag. Eenmaal terug in het hostel heb ik mijn tas weer ingepakt, een nieuw hostel geboekt en de route naar Lissabon uitgestippeld.

Vandaag, zondag, heb ik na het ontbijt uitgecheckt in het hostel en heb ik eerst een reservering gemaakt voor de trein naar Lissabon. Ik heb in Nederland een interrailticket gekocht, maar voor sommige treinen moet je een stoel reserveren, zoals de intercity naar Lissabon, hiervoor betaal ik alleen de reserveringskosten.

Omdat de trein pas om 10.20 uur vertrok had ik nog een uurtje om een bakje koffie te drinken. Door de regen (het mooie weer in Porto was helaas maar van korte duur) ben ik de heuvel opgelopen naar een leuk koffietentje. De meeste restaurantjes en cafés waren namelijk dicht (zondag). Het was maar een paar honderd meter, maar door die zware tas moest ik wel even bijkomen. Na het bakje koffie ging het heuvelafwaarts een stuk gemakkelijker.

Eenmaal terug op het station stonden er twee meiden te wachten. Ze hadden een tas met ESN Groningen erop. We raakten met elkaar aan de praat en wat bleek: ze zijn ook Frysk! Ze nemen vanavond ook de trein naar Lissabon en blijven daar een paar dagen. We hebben snel nummers uitgewisseld omdat mijn trein bijna vertrok en gaan in Lissabon afspreken.

Om 10.20 vertrok mijn eerste trein. Na een kort ritje van 4 minuten kon ik overstappen op de intercity voor een 3 uur durende treinreis naar Lissabon. Het is een prachtige rit langs prachtige dorpjes en stadjes, door de mooie natuur en langs wijngaarden! Gelukkig heb ik de grijze wolken vol regenbuien in Porto achtergelaten en schijnt het zonnetje lekker op de ramen van de trein.

Waar ik de eerste dag toch een beetje heimwee had, geniet ik inmiddels enorm! Het is heerlijk hier en ik maak me niet te druk, dat heb ik de afgelopen tijd wel genoeg gedaan. Ik ben benieuwd naar Lissabon, naar het hostel en naar de nieuwe mensen die ik ga ontmoeten. Het blijft spannend en een beetje eng maar:

If it scares you, it might be a good thing to try!

Adeus!

Johanneke

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Johanneke